In intro de sa manifestatzione Magie d'inverno at a èssere intregadu su Prèmiu Montblanc,  unu reconnoschimentu pro s’ingèniu e su talentu  de sa tzitade de Nùgoro, chi cada annu seletzionat e proponet duas personalidades rapresentativas. Sa tzerimònia at a èssere su 7 de santandria a sas chimbe de sero in s’Istitutu Regionale Entnogràficu e a pustis b’at a èssere s’inauguratzione de sa mustra de Pissente Satta in su Museu MAN.

A primu, sa chirca de Satta s’est isvilupada movende dae  formas geomètricas, ma poi, cun sos annos, nch’est revèrtida a solutziones prus lìberas. A pustis de una prima fase influentzada dae sas chircas de àrea informale comintzat sa segunda fase chi est in lìnia cun s’ispìritu de sa pintura analìtica e in ue s’artista agatat unu percursu sou, lìberu e rigorosu. In sa produtzione prus de sa maturidade sas formas geomètricas mudant in lìnias curvas e formas unduladas e s’atentzione est galu tzentrada, che a semper, subra de su ruolu fundamentale chi tenet sa lughe.

Sas òperas inèditas espostas in su MAN sunt de custu ùrtimu perìodu. Telas realizadas in tonalidades craras e bolàntigas, de grogu, rosa o in colore de chelu, in ue sa pintura est illebiada, chentza s’annèulu chi li trasformat su timbru, abbrande·nde·lu. E duncas sa lughe in custas òperas no est otènnida pro mèdiu de s’impreu de su colore, chi agiumai sùperat sa materialidade sua etotu, ma  est otènnida cun beladuras chena fine chi nde cunditzionant s’intendimentu. Sa lughe mudat tonu comente mudat sa tendèntzia emotiva de s’artista, no est potentziada e iscuta a s’esternu ma, a s’imbesse, est tenta e agiumai cuerrada in sa secuèntzia de sas fases vàrias de realizatzione de su cuadru, collida in s’ùrtima possibilidade sua de èssere, firmada unu mamentu in antis de si nch’istudare.